Gíslína Dögg sýndi í Safnaðarheimilinu:

Óður til nafnlausu kvennanna sem sköpuðu söguna, listina og lífið

Gíslína Dögg Bjarkadóttir, listakona tók stóra ákvörðun í vetur þegar hún ákvað að helga sig listinni eingöngu. Um leið sýndi Gíslína að hún er ekki kona einhöm því áður hafði hún breytt úr hefðbundna málverkinu yfir í grafík en viðfangsefnið er það sama, konan sem hefur verið áberandi í verkum hennar og myndir þar sem hún leikur sér með mynstur. Gíslína var með sýningu á verkum sínum í Safnaðarheimilinu um Goslokahelgina.

Öll verk Gíslínu hafa í sér fólgið seiðmagn, allt svo fínlegt um leið og myndin kallar á áhorfandann og heimtar að eftir henni sé tekið. Á þetta ekki síst við konurnar sem eru svo sterkar en um leið fíngerðar. Mynstrin sem hún er nú að leika sér með kalla líka á athygli og eru eitthvað sem þú vilt sjá heima hjá þér eða bara hvar sem er. Gíslína ætlaði að sýna 40 til 50 verk en þau urðu 100 sem er við hæfi á aldarafmæli Vestmannaeyjabæjar.

Sex ára var Gíslína byrjuð að teikna, fór á myndlistar- og handíðabraut í Verkmenntaskólanum á Akureyri þaðan sem leiðin lá í Listaháskólann í textíl og fatahönnun. Eftir það bætti hún við sig kennsluréttindum í verklegum greinum fyrir grunn- og framhaldsskóla.

Hún hefur víða komið við í list sinni og síðast sýndi hún hér sumarið 2015. „Ég var valin Bæjarlistamaður Vestmannaeyja árið 2014 og með sýningunni í Safnaðarheimilinu 2015 var ég að kvitta fyrir það,“ segir Gíslína en sýningin er eftirminnileg með öllum sínum fallegu en karftmiklu konum.

Grafíkin heillar

Sýninguna í Safnaðarheimilinu kallar hún „Mitt á milli“ og vísar ef til vill til þess að núna er Gíslína komin yfir í grafík auk þess að ætla að helga sig listinni eingöngu. „Ég hef verið í grafíkinni frá 2016 og vinn talsvert í  Reykjvík. Ég gekk í Íslenska grafíkfélagið sem er með æðislegt verkstæði í sama húsi og Listasafn Reykjavíkur sem ég hef aðgang að. Það er því miður búið að segja þeim upp en vonandi finnst annað hentugt húsnæði.“

Gíslína tekur vinnutarnir í Reykjavík þar sem hún sækir líka námskeið auk þess að kynnast listafólki, bæði innlendu og erlendu sem skiptir svo miklu máli. „Mér finnst grafíklistin vera á uppleið og er mjög spennandi að taka þátt í því. Á verkstæðinu upplifir maður mismunandi strauma í listinni og það eru allir tilbúnir að segja manni til og leiðbeina. Þar myndast líka tengsl sem ég ætla að nýta mér í framtíðinni, bæði hér heima og erlendis. Ég vinn verkin með mismunandi tækni og í Eyjum hef ég t.d. nýtt mér Fablabstofuna hjá Frosta til að gera tréristur.“

Helgar sig listinni

Í janúar ákvað Gíslína að hætta hefðbundinni vinnu og helga sig listinni eingöngu og horfir hún björtum augum fram á við. „Þetta er draumurinn og ég er bjartsýn. Fyrsta stóra skrefið er sýningin í Safnaðarheimilinu sem er að hluta til sölusýning. Sýninguna kalla ég „Mitt á milli“ og þar verða 30 til 40 verk en það gæti breyst,“ segir Gíslína og skrefið er kannski ekki svo stórt þó hún hafi stigið yfir í grafíkina.

„Það er alltaf konan sem er bakvið flest sem ég geri. Ég hef líkað skoðað verk Sigurðar Guðmundssonar, málara sem hannaði íslenska kvenbúningin. Í honum eru mynstur sem ég leik mér með og geri að mínum,“ segir Gíslína sem á sér þann draum að koma sér upp vinnustofu í Eyjum.

„Ég er með ágætis aðstöðu heima en mig langar í sérstaka vinnustofu sem gæti verið aðdráttarafl fyrir aðra listamenn að nýta sér og dvelja hér um tíma. Fyrsta skrefið er grafíkpressa sem ég ætla að kaupa í haust.“

„Mörg verkin á sýningunni vísa til þeirra fjölmörgu kvenna, sem í gegnum aldirnar hafa unnið sín mikilvægu störf í hljóði – þetta er óður til allra þeirra nafnlausu kvenna sem í raun sköpuðu söguna, listina og lífið. Þessar konur tengdu lífskeðju kynslóðanna saman, lifðu sem nafnlausar hversdagshetjur og eru gleymdar flestu fólki í dag,“ sagði Gíslína fyrir sýninguna.